2007 Türkiye Kompozisyon Yarışması Birincisi
2007 TÜRKİYE KOMPOZİSYON YARIŞMASI BİRİNCİSİ
İbrahim ARAÇ
Cumhuriyet Lisesi / 11-TM A - KARS
ALIN TERİMİN TUZLU NURU
“Tarlalar dolu başak,
Dumanlı fabrikalar,
Gel arkadaş mutluluk,
Yurt içine yurt katmak.”
Benim adım vergi. Alın terimin tuzlu nuru, kazancımın diyetiyim.
Vatandaş dediğin; vergisine muhabbeti yüreğinin derin- liklerinde,çeyiz saklar gibi saklamalıdır. Vergi kokmalıdır
kazancı. Kokusuyla kendine çekmelidir kazancının hazzını.
Vergi tutkusu, bal arısının peteğe tutkusunu andırmalıdır. Va-tandaş dediğin; alış verişe gider gibi, hasta ziyaretine gider gibi
gitmelidir vergi dairelerine.
Yaşadığımız mekanın mazisi, bizim mazimizdir. Vatandaş
dediğin; vergisinden bağını koparınca üstüne çığ düşeceğini
bilmelidir. Fikrimizin kaynağı duygularımızdır. Bizi yönlendiren
duyguların aşılanması, yeşermesi, meyveye durması;
“aile”, “çevre” ve “eğitim” üçlüsüyle sağlanır. Sağlanmışlar;
mevcut bina üzerine inşa edilir. Mevcut bina, vergi ruhunun
bulunduğu mekandır. Vatandaş dediğin; vergi ruhuna karışmaya durduğunda mekanına kazma vuran olmalıdır.
Vatandaş dediğin; paylaşmasını bilendir. Vatandaş dediğin;
vergisinin şiirini yazdırandır. Kadın erkek, genç yaşlı çocuk,
konu komşu dağ, deniz, toprak, iklim gömleğini sıkan bulut,
bütün bir hayatı meydana getiren unsurlar hep paylaşım halindedir. Uyumda yumak gibidirler. Bu uyumu yumak haline haline getiren unsur vergidir.
Vatandaş dediğin; vergisine talip olduğunu, neyle muhatap
olmak istediğini bilendir. Ödenen her verginin bir yakışığı
vardır. Kimi mahallede, kimi köyde, kimi ilçede, kimi şehirde
filizlenir. Kazanca rengini verir vergi. Filizi dünya durdukça
solmaz. Dilin rüzgarı söz, kazancın kuvveti ise vergidir. Vergi
yaşanılan, yaşanılacak olan güzelliklerin dayanağıdır. Dayanaksız kazancın “öznesi” verginin “yüklemini” taşıyamaz.
Benim adım vergi. Alın terimin tuzlu nuru. Kazancımın diyetiyim.
Vergi, alın terinin doğurgan lezzetini tatmaktır.
Vergi “veren elin, alan elden üstün” olduğunu tasdik etmektir.
Vergi, sahipsizlerin sahibi olmaktır.
Vergi, kazancımızda tebessümü esirgememektir.
Vergi, karşılıksız yürüyüşümüz, uyumlu oluşumuz, cömert yaşayışımız, varlık şuurumuzdur.
Vergi, muhabbet sıcaklığını sunuşumuz, gözlerimizi yumup saatlerce iç ahengimizi dinleyişimizdir.
Vergi, hatıralarımızın sonsuzluğunda usul usul eriyişimizdir.
Vergi, şafak vakitlerini huzurla bekleyişimizdir.
Vergi, iyi olan, güzel olanı, ekmek, her şeyi gönül rahatlığıyla paydaş oluşumuzdur.
Benim adım vergi. Alın terimin tuzlu nuru. Kazancımın diyetiyim.
Vatandaş dediğin, zaman haritasında netleşmiş, hayat kaynakları kendisine temsil edildiğinin farkında olandır. Vatandaş dediğin, kazancını, hafıza defterine kaydedip, zaman haritasında hak ettiği kareye sığabilendir. Vatandaş dediğin, tuttuğu kılıç, adalet; bağışladığı merhamet; okşadığı şefkat; aldığı hürriyet;öptüğü söz, bütün insanlığın ortak değerler manzumesi olandır.
Vergisini veren vatandaşın adı; uygunsuzlara korku… Çaresizlere sığınak… Er kişiye erlik… Bilir kişiye, mensup olmanınövüncüdür.
Vergisiz cemiyet, karanlığa teslim olmuş, sadece “ben”
kimliği taşıyan kalabalık insan topluluğudur.
Vergi, insanlığın mutluluğu, haysiyeti, zenginliğidir. Kazancını
vergisiyle taçlandıran; dal budaksızlara köklü ağaç…
Babasızlara baba, oğulsuzlara evlat… Bakışındaki tebessüm
varlıksıza armağan… Güz yoksulunu doyuran, kış çıplaklığına
libas giydiren, bahar başlangıcını şölenlerle kutlayandır.
Vergi, milliliğin nüvesidir, kimlik denizimizi oluşturan.
Vatandaş dediğin, denize akar olmalıdır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder